Code rood... en nu?

​Het weer was niet zo best. Al een paar dagen regende en waaide het. Dat vind ik erg oncomfortabel. Daarnaast blijkt het weer ook gevaarlijk te zijn. Het KNMI strooit met kleurcodes. Daar raak ik gealarmeerd van. Want als er gewaarschuwd moet worden, dan zal het wel erg zijn, toch? Maar ondertussen zie ik op een dag met het label code rood gewoon forensen fietsen. Het leven lijkt door te gaan. Wat zeggen die kleurcodes eigenlijk? En wat moet ik ermee?
  
Het KNMI heeft als overheidsinstituut de veiligheidstaak om weerwaarschuwingen uit te geven. Hun kerntaak is het wijzen op risico’s. Dat is het, niet meer en niet minder. En dat wijzen op risico’s doen ze door middel van kleurcodes. Het lijkt op het eerste oog erg communicatief: elke code heeft een ‘call to action’. Geel is ‘wees alert’, oranje is ‘wees voorbereid’ en achter rood staat ‘onderneem actie’. Maar nergens staat vervolgens waar ik dan alert op moet zijn, me op voor moet bereiden of tot welke actie ik over moet gaan. En dus ga ik op een code-rooddag gewoon door met mijn leven, maar dan met een vaag gevoel van ongerustheid en falen. Net als alle andere mensen om mij heen.
 
Voor wat meer houvast moet je bij verzekeraars zijn. Zo heeft Generali een goede en duidelijke lijst gemaakt van de dingen die ik kan doen bij een code rood:

• Blijf, als het kan, binnen
• Bent u onderweg? Pas uw rijgedrag aan.
• Houd rekening met vertraging onderweg en neem iets te eten en te drinken mee
• Zorg dat u bereikbaar bent via uw telefoon
• Sluit alle ramen en deuren
• Storm of windhozen? Berg alle losse spullen in uw tuin op

 
De verzekeraar verbindt dus concrete acties aan de waarschuwing. Maar de verzekeraar heeft dan ook een concreet doel met de communicatie: het voorkomen van schade.
Een dergelijk doel heeft het KNMI blijkbaar niet meegekregen in zijn taakstelling. Met als gevolg dat wij met zijn allen bij een code rood gewoon weer op de fiets stappen.