Trends vs realiteit

We volgen allemaal macrotrends. Het gebeurt vanzelf. Biologisch en ambachtelijk eten, bezit verminderen met Marie Kondo. We vinden gezondheid maakbaar en suiker is het nieuwe vet. Klinkt dit bekend? Het zijn allemaal trends die je globaal ziet. Hoe kan het toch dat een trend ontstaat, voedingsbodem krijgt en welig tiert? Zijn we dan allemaal zo beïnvloedbaar?
 
Volgens mij beginnen trends niet bij de commercie. Die tappen er handig op in. Dat wel ja. Het zijn geen opgelegde denkbeelden die je van buitenaf ingeprent krijgt. Trends worden gevormd door gedeelde nostalgische sympathieën die vaak haaks op de realiteit staan. Als je een trend ervaart kun je ervanuit gaan dat het tegengestelde aan de hand is. Denk aan Skinny jeans als juist veel mensen overgewicht hebben. Of transparante (sheer) kleding op het moment dat de wereld te complex is om te kunnen doorzien. Het zijn onze stille protesten tegen het nu. We zijn rijker dan we ooit waren, hebben veel spullen en we wonen in relatief grote huizen die nog veel meer troep aan kunnen. Bovendien is alles in overvloed en veel. Veel eten, veel impulsen, veel regels, veel werk, vrienden en uitjes. En dan hunkeren we ‘en masse’ naar simpel, weinig impulsen, eten waarvan je de oorsprong wel kent. Wonen in een blokhut. Een B&B beginnen in Frankrijk.
 
Ik denk dat dit komt omdat de veranderingen in onze manier van leven te snel gaan. En dat we dan de neiging hebben om vast te klampen aan een hyperrealistische versie van het vertrouwde. Een droombeeld van een vervlogen tijd. Maar dan alleen maar de mooie kant van die vervlogen tijd. Gezellige en overzichtelijke eenvoud.
 
De enge wereld waar we tegen ageren biedt ons tegelijkertijd verworvenheden die we niet meer bereid zijn op te geven. Gemak staat voorop. Daarom blijven we gewoon bij AH onze fabrieksgroenten kopen en gaan we niet écht onze eigen sla verbouwen. En Albert Heijn? Die geeft ons een aai over onze bol, door moestuintjes uit te delen. 'Hier heb je je natuur, omdat jij het zo graag wil.'

Eveline