Griffel &Blog |
 Contentmarkteting is de hype al lang voorbij; het is zowaar een vak geworden."Met contentmarketing maak je relevante en waardevolle content die precies aansluit bij de behoeften van je doelgroep. Je zet het in voor branding en om meer klanten aan te trekken en te behouden." Zo begint de collectie Contentmarketing op de excellente vakwebsite Frankwatching. "Contentmarketing gaat over het delen van waardevolle content om een specifieke groep mensen aan je te binden", schrijft Tim Daalderop in een van de artikelen op die pagina. Dat vind ik een stuk beter geformuleerd. Tegen het idee dat je relevante content kunt 'maken', heb ik namelijk enkele bezwaren.
Als contentmarketing vooral betekent dat je klanten aan je bindt door waardevolle informatie te delen, wil ik wel in mee in het nut ervan. Iets bieden waar een ander iets aan heeft, leidt er toe dat die ander jou waardeert. Dat is gezond communicatief verstand. Maar als je contentmarketing opvat als het creëren van 'content', gaat het bij mij jeuken. Lieve vakgenoten, inhoud is geen losstaand ding, het is de kern van wat je doet. Als je niks te vertellen hebt, ben je niet aan het communiceren of marketen. Dan ben je lucht aan het verplaatsen of inkt op aan het maken. Content kan zo bezien dus ook niet iets zijn dat je maakt. Het verhaal is er al, het is aan jou om het goed te vertellen. Heb je niks waardevols te delen, deel dan ook niks. Vertel geen story, als je dat verhaal er schreeuwend bij de haren bij moet slepen. Wat dan wel? Deel ten eerste waardevolle info die jij hebt, vanwege je kennis, ervaring en vakmanschap. Ga niet iets verzinnen omdat je vindt dat je mee moet doen. En ten tweede: deel je informatie met mensen die daar naar verwachting belang bij hebben. Als consument schiet ik er niet zo heel veel mee op als mijn cv-monteur mij hele series blogs stuurt over expansievaten en koppelstukken. Trucjes voor besparing, maar ook amusante info zouden voor mij misschien meer waarde hebben. Heb je nu nog niet zo veel te delen? Dan moet je je mijns inziens je eigen kennisniveau opschroeven voordat je tegen de wereld gaat praten. Werk dus aan je organisatie, je kennis en je verhaal tot je echt iets zinvols hebt te zeggen. En kom dan weer terug met toffe 'content' waar mensen iets mee kunnen. Dat levert je een waardevolle relatie op met je doelgroep. Hoop ik. ;-) Ilse
1 Comment
 We hadden een leuke internationale opdracht: Communicatiemiddelen verzorgen voor een congres in de VS in opdracht van een Duitse klant. Vol goede moed trotseerden we elke tijdszone om alles op tijd gedrukt en geleverd te krijgen. Maar na het drukken van de middelen bleek dat wij een fout hadden gemaakt. De fout was zodanig dat er een herdruk nodig was. We voelden ons schuldig, maar waren we ook echt aansprakelijk? De opdrachtgever heeft akkoord gegeven op het ontwerp met de fout. Daarmee kun je de verantwoordelijkheid bij hem neerleggen. Maar we vinden ook dat een klant erop mag rekenen dat wij secuur werken. Hier ging onze dienstbaarheid in gevecht met onze zakelijkheid.
Hoe doen anderen dat dan? De BNO (beroepsorganisatie voor Nederlandse Ontwerpers) heeft over aansprakelijkheid het volgende opgenomen in hun voorwaarden: De opdrachtnemer is niet aansprakelijk voor fouten of tekortkomingen in het ontwerp of de tekst/gegevens, indien de opdrachtgever, overeenkomstig het bepaalde in art. 2.5* zijn goedkeuring heeft gegeven, dan wel in de gelegenheid is gesteld een controle uit te voeren en daar geen gebruik van heeft gemaakt. * 2.5 Alvorens tot productie, verveelvoudiging of openbaarmaking wordt overgegaan dienen partijen elkaar in de gelegenheid te stellen de laatste modellen, prototypes of proeven van het ontwerp te controleren en goed te keuren. Indien de opdrachtnemer, al dan niet in naam van de opdrachtgever, opdrachten of aanwijzingen aan productiebedrijven of andere derden zal geven, dan dient de opdrachtgever op verzoek van de opdrachtnemer zijn hier- boven genoemde goedkeuring schriftelijk te bevestigen.) Volgens bovenstaande voorwaarde schuif je als opdrachtnemer alle verantwoordelijkheid door naar je opdrachtgever. Na een akkoord kan hij in de problemen komen door zijn vertrouwen in jou, de onderaannemer. Fouten die over het hoofd worden gezien zijn dan allemaal voor rekening van de klant. Dit vind ik erg makkelijk en bovendien niet bevorderlijk voor de klantrelatie. Wij hadden de fout gemaakt. Met het aangeleverde tekstbestand was niets aan de hand. Ik vind dat een opdrachtgever er vanuit mag gaan dat zijn content foutloos wordt overgenomen. Je wilt ook niet een heel boek van 100+ pagina’s hoeven controleren omdat de ontwerper misschien heeft lopen klooien. Wat moet je in zo’n geval doen? We hebben besloten onze eigen voorwaarden te schrijven voor de aansprakelijkheid in een project. • Fouten die bij ons ontstaan na akkoord van een klant zijn voor onze rekening. • Fouten die bij ons gemaakt zijn en over het hoofd worden gezien door de klant zien we als een gedeelde fout. Dan zijn we beide voor 50% schuldig. • En fouten die door een klant worden aangeleverd en pas opgemerkt na druk zijn voor hun eigen rekening. En hoe doe jij dat? Voordat we onze voorwaarden gaan vastleggen zijn we benieuwd hoe anderen met de aansprakelijkheid in een project omgaan. Heb jij ervaring met situatie waarin er fouten zijn gemaakt? Hoe hebben jullie de aansprakelijkheid vastgelegd? En praat je daarover met een opdrachtgever/nemer? Of…doe je dat pas als het fout gaat? Eveline  "Het programma duurt van 17:00 tot 20:00. Voor een hapje wordt gezorgd." Het hapje bleek echt een hapje. Dus precies rond etenstijd stond ik op een bakje nootjes en een olijf moe en chagrijnig te worden. Geen idee waar het programma over ging, het boeide me niet meer. Ik ken ook een organisatie met een intercom bij de bel. Het gebouw ligt aan een heel drukke weg. Als je op straat staat, versta je niets van wat er in de intercom gezegd wordt. Ik heb al meerdere malen eindeloos buiten gestaan, omdat ik hallo hallo roepend ook het zoemertje miste dat mij erop moest attenderen dat de deur openging. En dus weer opnieuw moest bellen en toen weer... Affijn. (Er is werkelijk maar een oplossing hiervoor: je gaat gewoon beneden de deur open doen! Het kan me niet schelen hoeveel moeite dat kost.) Ik heb ook wel eens een half uur in mijn goeie goed en met pumps door een grindpad geploeterd omdat een bushalte bij de congreslocatie was opgeheven. Dat moet je gewoon weten als organisatie. En melden. Dan kom ik op 'sensible shoes'.
|
